Beşer vs. Şaşar

Yo! sevgili sektör insanları diye bir giriş yaparak ne kadar trend biri olduğumu belirtmek isterim. Çılgın iş yoğunluğu yüzünden cumartesi bloggerı olma yolunda emin adımlar atıyorum. (cumartesi punkları ve Rashit). Bu sektörü bu hale getiren belirli şahsiyetlere buradan selam eder gözlerinden ve ellerinden öperim. İnsan çalıştırdıklarını unutup eşek gören ve kırbacımız da olsun da Salomelik yapalım diyen tüm yöneticilere duyurulur. Bilmiyorum ben mi çok takıyorum fakat git gide akıl ve ruh sağlığımı kaybettiğimi düşünmekteyim. İnsanlara dert anlatmayı geç, bir dakika zaman ayıracak kadar kaale alınmamak karaktere yapılmış en büyük hakaret gibi gelir bana. Ne yazık ki bazıları sandalyesine kıçı yerine egosunu oturttuğu için daha bismillah bile diyemeden bu sektörden soğumaya başladım. Beşer ve şaşar ikilisi diyip geçerim madem.

Bunların yanı sıra bir de bazı insanlar var ki gerçekten yardımcı olmak için sizi itina ile dinleyip yol gösterenler onlar. Gerçek saygıyı gösterip o saygının kat ve katını hakedenler. Bu tip insanlarla karşılaşırsanız muhakkak ki yollarına gül serpmek sureti ile gereken takdiri gösterin. Hernekadar sayıları az da olsa eğer doğduğunuzda yıldızınız yükseklerde bir yerdeyse bu tip kişilerle bir şekilde karşılaşırsınız. Böylece bu sektörün beşer bölümünde şaşmayanların da olduğu gerçekliğini idrak etmiş olursunuz.

Bu sıralar çok kuruluyorum. Çok doluyum. Yazamıyorum. Yazarsam ateş topu fırlatırım parmaklardan, fantastik olur. O nedenle demem o dur ki, Marduk bir an önce gelsin. Bize sevgi, ışık ve İlhan İrem getirsin.

Bu insanlardan biri olan ve güzel öğütler veren Hasan Başusta'ya teşekkür ederim.

Bir Futbol Açılımı Olarak Sektör

Merhaba dikenli yolların uslanmaz William Wallaceları. Adam olabilmenin daha da bir zorlaştığı şu günlerde yoğun çabalamadan vakit buldukça karşınızdayım. Doğduğumuzda elimize tutuşturulmayan "kullanma klavuzu" eksikliğini kapamak amacıyla girdiğimiz bu yolda adım adım ilerlerken spora gönül vermiş neferlerimizi de unutmadım tabii ki... "Sağlam kafa sağlam vücutta bulunur." mottosundan yola çıkarak "Bir futbol açılımı olarak sektör" başlıklı bu yazımızı kurtlara yem olmamaya and içmiş tüm kırmızı başlıklı jr. larımıza adıyorum.

Şu fani dünyada kaç insana sorarsak soralım en hip spora tabii ki futbol diye cevap verir. Global bir spor olmasının yanı sıra (hayır da her spor global değil mi? hey allam yaa) işin özüne inersek ve hatta biraz üşenmeyip arşa çıkıp bakarsak aslında ne kadar küçük bir camia olduğunu görebilmemiz mümkün. (tabii ki imho) Pek sevgili das sektörümüz de bir nevi futbol camiası kisvesi taşıyor ilginç bir şekilde. Şu kısacık ve fani maceramda gördüklerim en azından bunu kanıtlar nitelikte. Öyle ki nereye gitsem her insan bir şekilde tanıdık. Herkesin eli yine herkesin bir tarafına ister istemez dokunuyor. En komiği ise Das Patronesler ellerindeki elemanları birbirlerine transfer ediyor.

Bu şekilde, yeşil sahaların aranılan yıldızı olmak önemli olan nokta. Kadim şutları gole çevirmek aranılan sıfatlardan en önemlisi. Ayrıca iyi orta gol getiriyorsa ortalarda salınmak altın külçesi. Bonservis bedelimizi nasıl yükselteceğiz Cey-arcım dediğinizi duyar gibiyim:

Şimdi bazıları vardır ki bu sahalarda bir Fatih Terim, efendime söyleyeyim bir Mustafa denizli gibi yıllarca emek verip aşina olunmuş kişi vasfına yükselmiştir.(Sir Alex Ferguson'ı hiç saymıyorum. O bir Undead) Bunun için Das sektör de ortalama 10- 15 yılınızı harcamak zorundasınız kanımca (yine imho). O en son mertebedir ama. Varılacak son noktalardan biri olması lazımdır ki bunlara zaten Kreatif Yönetici diyoruz. ( İngilizce aromalı arkadaşlar için yabancılık çekmesinler diye Kıreğativvf Dayrekktaaa da diyebiliriz.) Aziz Yıldırımlara, Yıldırım Demirörenlere hiç girmiyorum bile. Bol vakit, bol para ve bol azim gerektiren antremanlar sonucu konuşulacak mevzuatlar bunlar.

Gel gelelim eğer bu sektörde Galatasaraylı Sabri gibi tribünlere uzanan top fırlatırsanız işiniz zor demektir. Ya da Ajansına göre ayağınızı konuşturuyorsanız bu sizin aleyhinize işler. Guiza'dan örnek alın. Getafe'de gol kralı olup T.C. topraklarında koşmazsan bu küçücük fıçıcık içi dolu turşucuk camiada ismin imla kuralları ile anılır. Rahat edemezsin. Performansı her yerde bir öncekinden yüksek seviye de tutmakta faide var.

Birde Beckham ve C.Ronaldolar var ki, yer yer sinir bozmaya mahal veren önemli faktör oyunculardır. Bunlardan olmayınız. Bunlar kapitalik sisteme ayak uydurmuş-aslında işi kuralına göre oynayan-şahsiyetlerdir. Yaptıkları işten önce isimleri yürür. Yeteneği olan da vardır içlerinde fakat reklamdan kazandıkları ile yetenek göstermeye tenezzül bile etmezler. Gerek yoktur yani. Bir de "all star" kavramı vardır ki herkesin gıpta ile baktığı favori insan evlatlarıdır. Piyasada herkes tarafından anılan, dillerden dillere destansı masallarla anlatılıp pelesenk olan bu şahsiyetleri birebir tanımasanız bile isimleri kulaklara mutlaka zerk olmuştur. Yaptıkları işler kalıba uymasa bile revaçtadır. Kıskanılasıdır.

Yakın zamanda ben de bir "Devler Ligi" prodüksiyonuna imza atmayı düşünüyorum bazı bazı. İsimleri hip olmuş elemanları toplayıp "saldım çayıra hobarey" mottosu ile bir odaya sokup, beyin fırtınası kaosunu çekmek ve yayınlamak. Hayat çok garip. Sektörel okazyonlarsa daha da garip. Bazıları Cantona olup yakası ile efsane olurken bazıları da İlhan Mansız olup "Buzda Dans" yarışmasına katılır. Bundan kelli demem o dur ki siz siz olun, Lionel Messi olmak için bir taraflarınızı yırtın.

İyi ki varsın Futbol.

Beni Kategorize Etme S1 E1: Das Patrones

Merhaba sektörel çemberin azimli neferleri. Gün geçtikçe daha bir buhran daha bir meşakkat içinde dönenip durduğumuz şu zamanlar adam olma yolundan bizi geri koyamadığı gibi şu güzelim parmakları sırf sizleri bilgilendirmek için heder etmeye itmekte. Şaka tabii ki. (Komplike bir cümle oldu, farkındayım.) O nedenle kısa kesiyor ve yolumuzda emin adımlarla ilerlemek için yeni bölümümüzü gurur ve bol hemoglobinli utangaç yanaklarımızla açıyoruz: Das Patrones. Patronları kategorize edecek, onları kıynık kıynık inceleyecek ve sizlere ışık tutacak bu bölümde tüm patron cinslerini yavaş yavaş tanıyacağız. Kimseye höykürmek gibi bir derdimiz yok. Amaç tamamen "AMME HİZMETİ ODAKLI HAYIR-GÖNÜL İŞİ"dir. Bölüm açıklamasına çok fazla girmeyeceğim. Ne olduğu alelade akacak zaten, tıpkı Billur Tuz gibi.
O halde buyurun cenaze konçertosuna.

Das Patrones 1: Azıcık aşım Kaygısız Başımcılar

Bu tip patronlar genelde azla yetinip tok kalmak isteyen patron kesimidir. Belki küçüklüklerinde yaşadıkları bir travma sonucu cesaret kaybına uğramış olabilirler. Ya da yoğun iflas semptomlarıyla bugüne kadar sınanmış olabilirler. Bu nedenle cesur değillerdir. Parlak bir fikirle karşısına çıkıp helecan içinde anlattıklarınız onların genelde gözünü korkutur. Sizin istekli oluşunuz onlar için pek önemli değildir. Tek dertleri ekmek teknelerini yürütmektir. Gerisi boştur. Bunlar genelde masaüstü reklamcılık insanlarıdır. Hatta bu korkakça tutumları onları "tabelacı" kıvamına sokar. Sıtkınız sıyrılır. Körelirsiniz. Zaten sonunda kaçarsınız.

DP 2: Yaratım Sancısı Çekenler

Bu sınıf patronlar genelde GSF mezunu, tırmalayarak bugünlere gelmiş fakat akşam rüyasında hala "sanaaağğt sanaağğt" diye haykıran kişilerdir. İçlerinde "baba parası" ve "alın tercisi" olarak ikiye ayrılırlar. Baba parası insanları genelde lüks semtlerde ofis kiralayıp içine iki adet mac atarak sanat icra etmeye çalışırlar. İtalya, Almanya, Çek Cumhuriyeti, Fransa gibi hip sanat ülkelerinde okumuş/master yapmış fakat T.C. de yaşadıklarının ayrımına varamamışlardır. Para kazanmak gibi bir kaygıları olmadığı için 24 saat içtikleri Starbucks kahveleri ile ofislerinde salınarak "dahi çocuk" olmaya çalışırlar. Minimalizm taraftarıdırlar. Babajazzz dinleyip çalışanları ile akımları tartışırlar. Ve sonunda istedikleri gibi iş çıkaramayıp histeri krizlerine girerler. Banka hesaplarında yüzbinliraları olmasına rağmen Cihangir, Çukurcuma gibi semtlerde bohemcilik oynarlar. Alın tercileri ise gerçekten okulunu hakkıyla okumuş ve kanırtarak bir yerlere varmış kişilerdir. Kimisinin agresyonu tavan yapmış olabilir. Ama genelde öğrenmek isteyene bilgi kapılarını sonuna kadar açarlar. Tasarım kuralları çerçevesinde iş bitiren bu şahıslar her projelerinde muhakkak sanatın yoğun kontrastına yer verirler. Çalışılması zor da olsa iyidirler.

DP 3: Evde çok sıkılıyorumcular.

Bu patronesleri anlatmak için çok kelime harcamaya gerek yok. Paraları çok olduğu için sıkılıp oyuncak niyetine iş kurmuşlardır. Yapılan iş umurlarında değildir. Tek amaçları toplantılara katılarak sosyalleşmektir. Çalışanlarını da kendileri gibi zengin sanarak Louis Vitton ayakkabılarını nerede tamir ettireceklerini sorarlar. Cevap alamadıkları için İstinye Park'tan gidip yenisini alırlar. Eğlencelidirler.

DP 4: Beyin Yerine EGO taşıyorumcular

En çekilmez ve hatta nefret yaratan patroneslerdir. Hayatları boyunca hiçbir şey olamamış ve olamayacağının farkına varmış, eş-dost çevresine kendini kanıtlamak için yırtınan ya da ailesindeki herkes gibi başarılı olmaya kasan kişilerdir. Asla sizi dinlemezler. Hıncal Uluç rol modelleridir: yeryüzünde bilmedikleri hiçbir şey yoktur. Kimisi stajyerlikten itibaren ezildiği için SR. olduğu gün ezmeye and içmiştir. İngilizce kurslarından edindikleri KÜT ingilizceleri ile her mail sonuna "f.y.i." (for your information) yazarlar. Sesleri cılız ama yoğundur. Ortamda kendilerini gösterip mottoları olan "bakın insanları nasıl eziyorum çünkü onları BEEEĞĞĞNNN yönetiyorum" u kanıtlamak için asla odalarında oturmazlar. "Abi dün Yaprak Dökümünü izledin mi?" adlı sorunuza "ya ben sadece siğenbiğsi-eğğ (ki onun iğğ olarak okunduğunu algılayamazlar), E2 ve diskavıriğ çennıl izliyorum. Aynı zamanda Radikal okurum." diye karşılık verirler. İstedikleri iş olmayınca havası alınmış balon gibi ordan oraya çarparak delirirler. Ama onlara biraz bağırdınız mı hemen susup "ama sen beni yanlış anladığğğn tatlım" derler. Sizinle asla muhattap olmazlar çünkü onlar Monako prensi/presesidirler. Siz ise serf tabakasından ırgatlarsınızdır. Garip insanlardır. Kesinlikle bilim adamlarınca incelenmelidirler.

DP 5: İş Sapkınları

Bu Patronesler aslında süperlerdir. Hayatları iş üstüne kuruludur. Günün 18 saatini işe, 3 saatini ar-ge ye, 2 saatini oyun oynamaya, kalan 1 saatini ise tekno-mağazalarda ürün bakarak geçirirler. Ciddi anlamda donanımlı ve bilgili insanlardır. Yemek yedikleri asla görülmemiştir. Uyumak gibi yetenekleri yoktur. Sorduğunuz herhangi bir şeye gerçekten içtenlikle yanıt verirler. Amaçları sizin bilgilenmenizdir. Fakat muhabbetiniz onları sardıysa 6 saat susmadan konuşabilirler. Tek kötü yanları sizin de onlar gibi olmanızı beklemeleridir. Yemek yediğiniz ya da sosyalleştiğiniz zamanlar onlara garip gelir. Gece geç saatlere kadar çalışmayı verimli çalışmak olarak algılarlar. Mesai saati anlayışları yoktur. Uyuku denen olayı keşfettikleri zaman, rüyalarında gördükleri tek şey Tokyo'dur. Sevilesi insanlardır. Can-ciğerlerdir.

DP 6: Babacanlar

En mükemmel patron tipidir. Kallavi okullardan ve kallavi projelerden çıkma oldukları halde onları alaylı zannedersiniz. Yaptıkları işe olan bağlılıktan ötürü mütevazi insanlardır. İş hayatının zorluklarını kendileri de yaşayıp hazmedebildikleri için yanlarında çalışan kim ya da ne olursa olsun saygı duyarlar. Çalışanını tanımaya çalışırlar ki en önemlisi de budur. İster 5 kişi ister 80 kişilik ekipleri olsun bir insanı tanımak için güleryüz ve belli soruların yeteceğini bilirler. Çok paragöz değillerdir. Kazandıklarını ekibi ile paylaşan +41 levellık sürümleri vardır. Çalışanının hangi konuda eğilimi olduğunu bilecek kadar gözlemcidir. Bazı limited edition lar vardır ki kişiyi bir departmandan alıp başka departmana sokarak yıldızını parlatır. Ekibi ile iletişimi güçlüdür. Patron olduğunu unutanlar bile vardır ki tadından yenmez. Kafanıza kafanıza vurarak işi öğretebilir. Buna rağmen herkes saçma şekilde ona saygı duyar. Çünkü istemeden de olsa kişiliğindeki ulvi karakter ile bunu yaratır. Candır. Kandır. Her eve, işe lazımdır. Jötem burdan hepsine.

DP 7: Evetçiler

Bu şekil patronesleri anlatmak için başlıktan kelli pek fazla kelime lazım değildir. Ekibi ile iletişim kurmaya çekinen ve her türlü şikayet, öneri, takdir, soruna sadece ama sadece "evet" diyen konuşma tembeli, kelime fukarası das patroneslerdir. Genelde onlar yerine kreatif ya da sanat yönetmenleri konuşur. İşiniz düştüğü zaman asla ulaşamazsınız. Mistik bir havaları vardır. İlginçtirler. Çözemezsiniz. Tez konusu olabilirler.


Evet, ilk bölümümüzde özet olarak das patronesleri verdik. Bunlar gibi daha bilimum patrones tipi var. Eminiz. Fakat elimiz kolumuz yoruldu. Bizimde bir adet canımız cananımız var. Dememiz o ki siz de yazınız. Üşenmeyiniz. Bu sevgi ve ışık dolu bilgi yolunda hep beraber kavrulalım diyiniz. Canımızı yiyiniz. Şimdilik bu kadar. İlerleyen bölümlerde daha kalender bilgilerle sektörel hayatınızda adam olma hazzını sizlere tattıracağız. Sürç-i lisan ettiysek affola. Amacımız tamamen amme hizmetidir. Tüm haklarımız saklı falan değildir. Dilediğiniz gibi kullanın. Alın hatta sizin olsun. Viva la "ctrl+c, ctrl+v" kombinasyonu!

NOT: Yazıya bir adet görsel kondurarak blogu şenlendirecektim ki gurumuz olan GOOGLE, patron yazınca aynen şunu verdi. Umarım patronunuz böyle olmaz. Olmamalı: